صفحه اصلی
از برجستهترین جاهای دیدنی تبریز، مسجد کبود در این شهر است. مسجد کبود تبریز با معماری بسیار زیبا و منحصربهفردش، متعلق به قرن نهم هجری قمری و باقی مانده از دوران پادشاهی قراقویونلوها است و در یکی از کهنترین و تاریخیترین محلههای شهر تبریز قرار دارد.
گرچه تبریز پایتخت فرمانروایی قراقویونلوها بوده است، مسجد کبود تنها اثر تاریخی باقی مانده از این دوره تاریخی در تبریز به شمار میرود. این بنا را به دستور سلطان جهانشاه، فرمانروای مقتدر قراقویونلوها ساختهاند. با دقت در جزئیات بنا و نگارههای داخل مسجد کبود، میتوان بخشی از هویت، تاریخ و تمدن اسلام در تبریز کهن را دید. مسجد کبود یکی از چهار مسجد تزیین شده با کاشیکاریهای آبی در جهان به شمار میرود. نام مسجد کبود نیز بر اساس رنگ نمای این بنا انتخاب شده است.
معماری زیبای مسجد کبود را میتوان نمونهای قابلتوجه از معماری اسلامی ایران دانست. کاشیهای معرق فیروزهای و لاجوردی، نقش و نگارهای اسلیمی و طراحی نوین هندسی، از خصوصیات برجسته در معماری مسجد کبود هستند. این بنا در گذشته کاربری گستردهتری داشته و با وجود آسیبهای فراوان در طول سالیان دراز، همچنان شکوه و زیبایی خود را حفظ کرده است. علاقهمندان به بناهای تاریخی اسلامی، از مسجد کبود با عنوان «نگین فیروزه بناهای اسلامی» یاد میکنند.
در گذشته مسجد کبود را با نامهای دیگری مانند «گوی مسجد»، «مسجد شاه جهان» و «عمارت مظفریه» میشناختند. عنوان عمارت مظفریه از اینرو است که در گذشته مسجد کبود بخشی از مجموعهای بزرگ با کاربریهای متفاوت بوده است. آرامگاه سلطان جهانشاه و نزدیکانش نیز در انتهای شبستان و در سرداب مسجد، این مطلب را تایید میکند؛ گرچه امروزه این قبرها خالی هستند. به همین دلیل این مسجد را با نام مسجد جهانشاه نیز میشناختند. نام مسجد کبود تبریز در سال ۱۳۱۰ هجری شمسی، در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.